[L] Streszczenie logiczne

 Streszczenie logiczne tekstu to streszczenie obejmujące zawarte w tekście informacje jak i zamysł kompozycyjny utworu.

Przy pisaniu streszczenia logicznego powinniśmy się kierować schematem:

1. sporządzenie szczegółowego planu

2. zbudowanie schematu

3. znalezienie tezy i dowodów

4. sformułowanie streszczenia

Ja będę pisać streszczenie tekstu pt. W jakiej mierze książę obowiązany bywa dotrzymywać słowa, 

" Książę o cechach lwa i lisa" autorstwa Mikołaja Machiavelliego.

Jest to trudny tekst, dlatego dużo czasu zajmuje przeanalizowanie go. Lecz jeśli by się tak wczytać, to da się zauważyć, że tekst posiada tezę, argumenty, zakończenie. Ponadto jest skierowany do konkretnej osoby, bo do czytającego. Udowadnia to używanie przez autora słów takich jak "tobie".

Na początku autor pokazuje nam swój zamysł. Mówi o tym jak ważne jest dotrzymywanie słowa i przestrzeganie zasad prawości, unikanie podstępów przez księcia. Dalej jednak napomina nas, że doświadczenie uczy o tym iż byli też tacy, którzy bez dobra potrafili zapanować nad ludźmi i wzięli górę nad tymi którzy panowali z prawością, gdzie wspomina o ludziach, którzy złożyli przysięgę, a się z nią nie liczyli.

Są dwa rodzaje walki, walka na prawa i walka na siły. Pierwsza jest cechą ludzką, a druga zwierzęcą. Często "walka na słowa" nie wystarcza, dlatego ludzie uciekają się do używania siły. Określenie walki zwierzęcej przybiera postać lwa, gdyż lew jest symbolem władzy i siły  (nie poradzi sobie, gdy zostanie schwytany w sieci) a lis walki na słowa, ludzkiej, gdyż może on kogoś przechytrzyć, ale nie poradzi sobie z silniejszym od siebie.

Autor upomina, że dobry książę powinien mieć cechy lwa i wilka, aby umieć sobie poradzić w każdej sytuacji. Wspomina przy tym, że ludzie, którzy mają władzę nie zawsze mogą rządzić według tego, jakby chcieli, bo często sytuacja wymaga innych rozwiązań.

Mówi też o tym, na jakich wyglądamy, bo nie zawsze uda nam się mieć wszystkie te cnoty, o których on pisze: łaskawość, wierność, prawość, ludzkość, pobożność, ale gdy będziemy na takich wyglądać, tak będą nas postrzegać ludzie. Gdy będziemy mówić zachowując te cnoty, tak będą słyszeć ludzie, bo, według autora, każdy bardziej sądzi według tego, co widzi, niż według tego, czego się dotyka, gdyż patrzeć i widzieć może każdy, a dotknąć czegoś, siebie nawzajem (przenośnia która mówi o poznaniu innego człowieka) tylko nieliczni.

Na koniec używa powiedzenia: "Każdy widzi, jakim się być wydajesz, niewielu czuje, jakim jesteś." i dodaje, że ludzie nie odważą się podważać słów większości, szczególnie, jeśli te są o kimś znanym.